Jego wysokość Longin [Książka mówiona]
Od Longina do Marcina. Longin właściwie mieszka w kuchni, a jego najlepszy przyjaciel jest niewidzialny. Kocha pierogi babci, oranżadę w proszku i jazdę windą. Uwielbia bawić się resorakami (nawet nie mówcie, że nie wiecie, co to jest!) i grać w kapsle, a jego marzeniem jest nowiutkie atari (no dobra, tu podpowiedź: można na tym grać w gry). Nie lubi zabawy w chowanego, bo zawsze jakoś wystaje. Za to często pakuje się w jakieś tarapaty (ale słowo, wcale nie specjalnie!). Na pewno byście się dogadali!
| Odpowiedzialność: | Marcin Prokop. |
| Seria: | Longin / Marcin Prokop: 1 |
| Hasła: | Prokop, Marcin (1977- ) Dokumenty dźwiękowe Książki mówione Powieść dziecięca polska - 21 w. |
| Adres wydawniczy: | Kraków : Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2014. |
| Nośnik: | Jednostronna płyta CD-ROM. Ilość płyt: 1 |
| Wykonawcy: | Czyta: Maksymilian Zdybicki. |
| Wymagania systemowe: | Nagranie w formacie mp3. |
| Twórcy: | Zdybicki, Maksymilian. Lekt. |
| Dźwięk: | Mp3. |
| Powiązane zestawienia: | |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz | |
| Inne pozycje z serii |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Inne wydania tej pozycji w zbiorach biblioteki:
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Dodaj komentarz do pozycji:
Serie (cykl) Longin należy czytać w określonej kolejności:
Tom 1 Jego Wysokość LonginLongin mieszka w kuchni (bo jego pokój to właściwie kawałek kuchni, w której tata wydzielił dla niego miejsce), uwielbia bawić się resorakami (nawet nie mówcie, że nie wiecie, co to jest!), a jego marzeniem jest nowiutkie Atari (no dobra, tu podpowiedź: to ma joystick i można na tym grać w gry). Nie lubi zabawy w chowanego, bo zawsze [...] |
Tom 2 Longin. Tu byłemLongin podbija świat. Longin razem z babcią i wujkiem wyrusza na Mazury, gdzie rozkręca interes z witaminizowaną karmą dla łabędzi (ale psst, nikt nie musi wiedzieć, że to zwykłe kulki z chleba). Z rodzicami i Bracholem jedzie do Paryża, bo jakimś cudem udaje im się dostać paszporty (smutny pan w okularach musiał chyba przysnąć). [...] |